Przedkliniczne perspektywy mechanizmów leżących u podstaw terapeutycznego działania psylocybiny w zaburzeniach psychicznych

Poniżej zamieszczamy fragment artykułu naukowego dotyczącego działania psylocybiny, z pełnym zaś artykułem można zapoznać się tutaj (link).

Związki psychodeliczne wykazują niezwykły potencjał w leczeniu szerokiego zakresu zaburzeń neuropsychiatrycznych. Na przykład psylocybina – jak pokazano niedawno w kilku badaniach klinicznych, może wywołać szybką (następującą w ciągu kilku dni) i trwałą (3-12 miesięcy) poprawę w opornej na leczenie depresji u ludzi oraz w innych stanach neuropsychiatrycznych. W tym artykule dokonujemy przeglądu modeli przedklinicznych i podejść eksperymentalnych, które zostały wykorzystane do badania neurobiologicznego działania leków psychodelicznych.  W dalszej części podsumowujemy uzyskane w tych badaniach wnioski w zakresie możliwych mechanizmów leżących u podstaw ich efektów terapeutycznych, co obejmuje receptory, z którymi wiążą się psychodeliki, i kaskady sygnałowe drugiego przekaźnika, które są przez nie aktywowane. Omawiamy również potencjalne procesy biologiczne, które psychodeliki mogą zmieniać w celu trwałego złagodzenia objawów, w tym poprawy struktury i funkcji synaptycznej oraz tłumienia stanu zapalnego.  Lepsze zrozumienie działania leków psychodelicznych z perspektywy mechanistycznej pomoże w rozwoju tych obiecujących nowych leków. Podsumowując, coraz więcej dowodów przedklinicznych oraz opartych na badaniach wśród ludzi wskazuje na to, że jednym z krytycznych elementów mechanizmów ekspresji leżących u podstaw terapeutycznych efektów psychodelików jest ich regenerujące działanie na komórki i synapsy, które tworzą krytyczne obwody pośredniczące w nastroju i zachowaniach motywowanych. Mamy coraz więcej dowodów na to, że te korzystne działania występują w tych samych obwodach, które są dysfunkcyjne u ludzi cierpiących na depresję. Farmakologiczne i molekularne podstawy tych efektów pozostają jednak niepewne. Wydaje się, że istnieją różne fazy czasowe tego działania, gdzie szybkie zmiany morfologiczne i fizjologiczne w synapsach poprzedzają późniejsze zmiany epigenetyczne, które z kolei prowadzą do zwiększonej funkcji synaptycznej. Te zmiany w funkcjonowaniu mózgu (często określane jako „plastyczność”) prawdopodobnie leżą u podstaw zmian w myśleniu, poznawczych, emocjonalnych i motywacyjnych procesach umysłowych, a zatem prawdopodobnie reprezentują biologiczne podłoże właściwości psychodelików związanych z „manifestacją umysłu”.